Bij aankomst zijn we gelijk aan de gang gegaan. We hebben uitgebreid met iemand van de partnerorganisatie bijgepraat over de school en Anlong Khong. Daarna zijn we direct op de motor gestapt en naar de school in Anlong Khong gereden om te zien hoe die er nu bij staat. En dat was even schrikken. Wat ziet dat ding eruit! Het is hier in Cambodja natuurlijk geen best klimaat voor je onroerend goed. Brandende zon, stof. Er moet nodig een flinke lik verf over die school.

De entree van de school in het stralende Cambodjaanse zonnetje.

Ons ritje naar de school liet zien dat er in Phnom Penh best veel veranderd is de laatste tijd.

Zo is er ontzettend veel bijgebouwd. Lag Anlong Khong eerst nog van alles en iedereen verlaten, nog een paar jaar en het maakt onderdeel uit van Phnom Penh. Met alle voor- en nadelen van dien. De afgelegen ligging maakte het ook een beschermde omgeving met weinig (negatieve) invloeden van buitenaf. Met de stad steeds dichterbij liggen prostitutie, bedelen op de straten van Phnom Penh en uitzichtloze onderbetaalde baantjes op de loer.

Door het oprukken van de stad stijgen ook de grondprijzen in Anlong Khong. Inwoners ruiken ‘snel' inkomen en verkopen hun grond. Maar omdat ze niet verstandig met hun geld omgaan of het leven in de stad duurder blijkt dan gedacht, eindigen ze vervolgens in een andere sloppenwijk alwaar alles weer opnieuw begint. Het stijgen van de grondprijzen heeft nog een nadeel. Grond is niet meer als landbouwgrond te gebruiken, dit gooit misschien wat roet in het eten waar het de werkgelegenheidsideeën aangaat.

Er ligt nu ook veel meer asfalt dan 2 jaar geleden. Zelfs de wegen naar Anlong Khong zijn geasfalteerd. Met uitzondering van het laatste stukje. Goed nieuws voor de bevolking, want het is voor hen veel gemakkelijker geworden om naar de stad te komen. Maar voor ons is de charme van ons motorritje naar de school er nu wel een beetje vanaf. Geen beurs achterwerk meer van de kuilen, geen oranje stof meer in al je hoeken en gaten, je haar zit nog netjes als je aankomt. Tja, het is de dualiteit van het ontwikkelingswerk hè. Je wilt alles moderner, hipper en meer ontwikkelt maken, maar als het dan lukt gaat voor jezelf het avontuur er een beetje af. Ach, er zijn hier nog zat andere hobbel de bobbel weggetjes om onze avontuurszin op te bevredigen.

Maar er is ook veel hetzelfde gebleven in Phnom Penh. De bedelaars, de straatkinderen, het altijd aanwezige vuil op straat, de prostitutie, de lijmsnuivende kinderen die 's nachts bij de nachtclubs bedelen om een hapje hamburger, de kinder- en vrouwenhandel. Laten we hopen dat we binnenkort kunnen zeggen dat er op dat vlak ook wat veranderd is.