Had een rare ontmoeting met een dame die haar 4x4 voor onze winkel parkeerde, binnen stierde en alles grondig bekeek. Ze kwam kijken of ik niet dezelfde dingen maakte als zij (?) Na veel doorvragen en geduld en vriendelijk blijven van mijn kant liet zij los dat ook zij in Anlong Khong werkt. Ze beweert een tassenproject te hebben in het dorp, al een aantal jaar. Maar in het gebouw waar zij zegt dat haar project plaatsvindt, heb ik nog nooit enige activiteit gezien. Haar heb ik ook nog nooit gezien. Maar goed, dat zegt niks.

Ik was enthousiast. Ik dacht "leuk, nog iemand die Anlong Khong wil helpen". Samen staan we sterk, we zijn hier met hetzelfde doel. Enthousiast vroeg ik naar haar ervaringen in Anlong Khong en haar visie op de toekomst. Geen sjoege. Deze dame hield niet van samenwerken.

Zo driest als ze binnen kwam, ging ze ook weer naar buiten. En weg was ze. Zoef. Terug naar haar eigen ‘eilandje'. En dat is zo typisch, ik loop daar steeds meer tegenaan. Mensen zijn hier met hetzelfde doel, willen dezelfde mensen helpen, maar ze willen niet samenwerken. Elkaar betrekken bij hun plannen is er niet bij. Iedereen doet zijn eigen ding, en houdt dat graag zo. Ik eigenlijk liever niet.