Achter de wolken schijnt de zon,
At the end of the tunnel there's a light,
En goed...komt het altijd!

Tegelwijsheid van Heida, maar het betekent inderdaad dat ik na een wellicht wat zorgelijke weblog in augustus er helemaal de lol weer in heb! Soms zit het tegen en soms zit het ineens weer helemaal mee. Hatsekiedee!

September bracht leuk nieuws, nieuwe plannen, een gratis medisch spreekuur en betere afwatering in Anlong Khong, de vuilophaaldienst in het dorp werd operationeel, het papier mache speelgoed ging in de re-styling, en we kregen hilarische adviezen van ‘experts'.

Leukste nieuws is dat ik nog een tijdje door kan met mijn werk hier! (ik ben zooooooo blij!!)

Maar wie dat mogelijk gemaakt heeft verklap ik een volgende keer..

Watermanagement, laat dat maar aan ons Hollanders over
De wateroverlast in Anlong Khong stond hoog op de agenda. Het regenwater loopt het dorp in, maar kan er niet meer uit. Een groep vrijwilligers uit Nederland stond te popelen om dit probleem te helpen oplossen. Maar hoe?

Sina (onze lokale projectleider in wording) en ik zijn hard op zoek gegaan naar deskundig advies. We vonden 2 locale experts en hebben hen de situatie ter plaatse laten zien. Hierop kregen wij de twee volgende, op z'n minst bijzonder te noemen, adviezen:

1. laat iedereen verhuizen
2. hoog het hele dorp op

Nou, daar kwamen we dus niet veel verder mee. We hebben in overleg met de village chief en de vrijwilligers besloten de bestaande dichtgeslibde en veelal verstopt geraakt afvoerkanalen uit te graven en pijpen/bruggetjes aan te leggen. En het heeft gewerkt! Jeetje wat hebben die jongens en meiden hard gewerkt zeg. En wat is het opgeknapt.

Nog niet het hele dorp is gedaan natuurlijk, daar zit nog wel een paar maanden werk in, maar het begin is er! (als iemand nog onweerstaanbare zin heeft in een potje spitten met gezellige Cambodjanen, je bent van harte welkom hoor) Er wordt een soort ‘milieuwacht' ingesteld in het dorp. Zij gaan de afvalinzameling monitoren en ervoor zorgen dat de inwoners de kanalen voor hun huis bijhouden.

En zo is Anlong Khong weer een stapje dichterbij een betere levensstandaard.

Is er een dokter in de zaal? Ja!
Een paar maanden geleden ontmoette ik Rudy, een voormalig ambulance broeder die graag iets nuttigs met zijn pensioen wilde doen. Met mijn grootste glimlach heb ik hem natuurlijk meteen gevraagd of hij dat nuttigs wellicht heel misschien toevallig in Anlong Khong zou willen doen. Het was toen nog wat vroeg voor hem omdat hij net was gearriveerd, hij wilde zich eerst even settelen. Maar hij beloofde mij en Anlong Khong niet te vergeten. En hij heeft woord gehouden!

En zo is afgelopen maand het eerste maandelijkse kostenloze spreekuur in het dorp gehouden. Hij is geen arts, maar kan wel mensen aan hun oppervlakkige verwondingen, ontstekingen en huidinfecties helpen. En vooral met dat laatste is Rudy druk geweest tijdens zijn eerste spreekuur. Heel veel kinderen in het dorp hebben last van huidproblemen en vertel ze dan maar eens dat ze niet mogen krabben..

Zie hier een klein filmpje van Rudy's eerste spreekuur in Anlong Khong.

Do you speak English?
Daar moeten veel Cambodjanen uit dorpjes zoals Anlong Khong nee op antwoorden. Maar kennis van de Engelse taal vergroot de kans op werk aanzienlijk, met name voor jonge Cambodjanen in de omgeving van Phnom Penh.

Tijdens een meeting in het huis van de village chief, waar we een aantal mensen uit het dorp hadden uitgenodigd om weer eens te brainstormen over de prioriteiten voor Anlong Khong, kwam Engelse les als grote favoriet uit de bus.

Aanleiding van de meeting was een ontmoeting met een Cambodjaan die mij vroeg of ik wellicht interesse had in een partnerschap met zijn organisatie. Hij zocht een organisatie en doelgroep om een vocational training programma op te zetten. Trainingen in moto-repairs, hair- and make-up, naaien.. dat soort dingen. Ik gelijk enthousiast uiteraard, maar wat verdere gesprekken en bezoekjes aan de man deed ons de gretigheid wat temperen.

Mijn Cambodjaans is natuurlijk niet bijster fantastisch, en zijn Engels haperde her en der. Dus dat ik voor mezelf niet helemaal helder kreeg wat de man nu eigenlijk precies wilde, of te achterhalen of hij wel begreep wat ik bedoelde, was niet meteen een show-stopper. Doch Sina zei na de tweede meeting; ‘Heida, if we want to make partner with him, I not do it....he not listen‘. Duidelijke taal, en het lag dus niet aan de taalbarrière dat ik deze man niet kon peilen.

Wij vroegen om concrete plannen; hoe wil je dat aan gaan pakken, wat ga je aanbieden, hoeveel kost dat, wie gaat die lessen geven, waar ga je dat doen, etc.. Hij wilde maar dat ik het dorp bij elkaar ging roepen om te vragen of ze de training wilden, maar ik wilde eerst weten wat we dan precies aan gingen bieden. Pas als ik zeker weet dat ik hen iets aan kan bieden, hoe dat eruit gaat zien en ik een tijdsbestek kan noemen, dan gooi ik het in de groep. Die mensen zijn al zo vaak blij gemaakt met een dooie mus.

We kregen maar geen helder antwoord. En dat is een beetje raar. Je wilt een project opzetten, maar kan mij geen projectplan overleggen? ‘Heida, I think he just wants us to give him the money and that he do it'; sprak Sina zorgelijk. Tja en dat is niet hoe wij werken. Ik ga geen zuurverdiende centjes van hardwerkende sponsoren aan iemand geven die mij verder buitensluit en me 1 keer in het jaar een rapportje stuurt waarvan ik maar moet hopen dat het klopt. Dat hebben pijnlijke lessen uit het verleden me wel geleerd. Wij kwamen er met deze man niet uit.

Helaas een no-go dus.

Maar, altijd nieuwsgierig naar de ideeën van de inwoners zelf over dit soort dingen zijn we weer eens bij elkaar gaan zitten voor een potje van gedachten wisselen. Engelse les willen ze dus. En het mooie is dat er bij Sina meteen een sprankel in zijn ogen kwam. "Heida, can I do it? Can I be the manager of the English program?" Sina heeft Engelse taal en literatuur gestudeerd en is Engelse leraar geweest, uit geldnood is hij TukTuk driver geworden. Met hem zijn heel wat leuk opgeleide intelligente kerels op een brommer met toeristen achterop geëindigd, omdat het simpelweg veel beter verdient. Leraren verdienen hier in Cambodja beschamend weinig.

En zo is het opzetten van een Engelse les programma Sina's eerste echte projectleider opdracht geworden. Hij heeft een mooi opzetje voor een plan gemaakt dat we samen in de juiste vorm kunnen schieten, en ik ga daar tijdens mijn bezoek in Nederland de boer mee op.

We hebben er helemaal zin in!

Papier maché, deel twee (en dat rijmt)
Eindelijk kwam er bericht uit Amerika. Vol spanning heeft iedereen zitten afwachten of het papier mache project voorgezet zou worden of niet. Vind Amerika de speelgoedjes leuk? Zijn ze verkocht?

Nou, er was goed en slecht nieuws.

Slechte nieuws; de kwaliteit van het speelgoedje was nog niet helemaal goed genoeg en dus was nog niet alles verkocht. Het product is onder grote tijdsdruk gemaakt en Harmon heeft (mijns inziens) te weinig aandacht aan quality controll besteedt (iets waarvoor wij hem meerdere malen hebben gewaarschuwd).

Doch de reacties op het soort speelgoed waren positief. En zo kregen we het bericht dat als we het voor elkaar krijgen de mankementen op te lossen, het project hoogstwaarschijnlijk doorgaat eind van het jaar.

Dus we hebben een aantal middagen in Anlong Khong gespendeerd met de laptop op schoot; instructies vertalen, in twee talen checken of we elkaar echt zeker weten goed begrijpen, filmpjes en foto's maken van de vernieuwde versies om naar Amerika te sturen. Het team in het dorp heeft hartstikke hard gewerkt om de speelgoedjes te verbeteren. Ze willen niks liever dan dat Harmon terugkomt en het project doorgaat.

The new and improved speelgoedjes zijn af. Nu wachten we in spanning op de rest van het goede nieuws.

Het mysterie van de kapotte vuilnisbakken
De eerste groep Nederlandse vrijwilligers had zich vol overgave op het opruimen van het dorp gestort. Vuil inzamelen, prullenbakken timmeren.. het dorp werd met de dag netter. Maar dat moest natuurlijk wel worden opgevolgd.

Middels een micro krediet hebben we het mogelijk kunnen maken dat één van de armste families uit het dorp een brommer heeft kunnen kopen. Met een gesponsorde kar daarachter haalt nu hun zoon Phat het vuil uit de vuilnisbakken en brengt het naar de vuilnisbelt.

Nu na een paar weken zien we dat de vuilnisbakken goed gebruikt worden. Ze zitten steeds propvol en als Phat het vuil op zijn kar aan het stapelen is komen mensen met een vuilniszak zodat hij dat ook nog even mee kan nemen. So far so good.

Alleen lag er steeds zoveel zwerfvuil rondom de bakken en waren een aantal bakken al kapot. Hey, dat was niet de bedoeling! Ik begon wat aan Phat te twijfelen, maar wat blijkt... een groot dik varken gebruikt de vuilnisbakken als ruggenkrabber!

Uitgebreid staat ze tegen de bak aan te schurken, tja en tegen zoveel geweld kan zo'n bak niet op natuurlijk. Dit varken is echt heeel groot. Na zo'n aanval zit er een gat in die bak en komen er weer allemaal andere leuke beessies zoals kippen en hondjes die vrolijk op zoek gaan naar wat eetbaars en doen niet netjes de onopgegeten restjes terug in de bak. Rotzooi!

Gelukkig is er een nieuwe groep vrijwilligers gearriveerd, zij gaan voor sterkere varken-bestendige vuilnisbakken zorgen.

Waar je al geen rekening mee moet houden..