Maart was een rare maand. Leuke ontmoetingen en goed nieuws, maar ook nare maagbacteriën, onaangename verrassingen en gedoe.

Op een doodgewone donderdagochtend kwamen vier mensen mijn winkel binnenstappen die voor verschillende NGO's werken die zich allemaal bezighouden met duurzame gemeenschapsontwikkeling. En twee daarvan staan op mijn verlanglijstje. Halleluja! Inmiddels ben ik al bij RDI op bezoek geweest en we zijn van plan wat dingen uit te proberen in Anlong Khong. Met een organisatie genaamd Aardvark staat er een afspraak op de planning, de andere twee kosten iets meer moeite maar lijken ook te gaan lukken. En al zou er niets structureels uit voortvloeien, dan zullen zij mij in elk geval verder op weg kunnen helpen. Win-win.

Erg goed nieuws kwam van Stichting En Route, hun project is goedgekeurd! We gaan nu alles in stelling brengen zodat de 4 groepen jongeren naar Cambodja kunnen komen en hun steentje kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van Anlong Khong.

Een Amerikaanse dame heeft aangeboden voor het hele dorp klamboes te regelen. Daar zeg ik geen nee tegen natuurlijk. Ze is nu zwaar in onderhandeling om de klamboes te bemachtigen, ik wacht rustig af. Ook gaat zij proberen spullen voor een apotheek in Anlong Khong te regelen en een vriend van haar overweegt een medisch spreekuur op te zetten. Maar dat is allemaal nog heel pril.

Ik heb een project in Battambang bezocht om inspiratie op te doen. Op mijn vraag hoe zij de duurzaamheid monitoren en meten hoe succesvol de impact is, moesten ze mij het antwoord schuldig blijven. Het kwam er eigenlijk op neer dat ze zich daar niet zo mee bezig hielden. De inspiratie was dus wat beperkt.

In Anlong Khong is het naaicentrum geopend. Hier zal onze partnerorganisatie naailessen gaan verzorgen voor een groep van 20 vrouwen. Ik kwam toevallig net het dorp binnenrijden toen de opening begon. Leuk dat ik dat nog even meegemaakt heb.
Ook hebben zij een busje in gebruikgenomen dat kinderen uit nabijgelegen dorpen naar de school kan brengen. En hebben zij een nieuwe regel ingesteld dat niet iedereen maar plompverloren de school kan binnenbanjeren. Want het is erg storend voor de lessen en je weet niet wat voor vlees je in de kuip hebt. Prima idee zeg ik! Alleen een tikkeltje jammer dat ze even waren vergeten mij in te lichten en ik voor een dicht hek stond met twee mensen die graag de school wilden zien.

Een dame in de winkel had zijde gekocht en wilde graag kussenslopen gemaakt hebben. Maar dan wel morgen klaar graag. Leuk voor iemand in Anlong Khong dacht ik! Ik aan het bellen, en wat denk je…gezucht, gedoe, gehannes. Enfin laat maar. We zijn naar de buurvrouw gegaan en die heeft er hartstikke leuke sloopjes van gemaakt.

Er was nog gedoe over een Letter of Intent die iemand, om voor hem belangrijke doch voor het project niet-relevante redenen, niet wilde verstrekken. Kwam uiteindelijk ook goed.

Het maken van de ansichtkaarten gaat wat moeizamer dan verwacht. Er moet geschikt papier gevonden worden. Dat is blijkbaar een lastige vraag. Gedoe. Iets soortgelijks is er aan de hand met een bestelling voor stoffen speelgoedjes, de stof en verf blijken een drama om te krijgen. En niemand staat erg te trappelen om het op te lossen. “vraag dat maar aan iemand anders”; kreeg ik te horen (!?)

Geveld door een nare bacterie in mijn maag heb ik helaas nogal wat nachten wakker gelegen, hetgeen mijn gebruikelijk enthousiasme niet ten goede kwam. Een antibioticakuurtje loste dat probleem op, maar verlaagde vervolgens dusdanig mijn weerstand dat ik na een poging tot zwemmen hevig verkouden ben geworden. Ook dat zal wel weer overgaan.

Maart is voorbij, en hopelijk gaat April zoals ík dat wil.