Eén van de eerste activiteiten na mijn aankomst was een vergadering in Anlong Khong. Ik heb aan mogen schuiven bij een meeting tussen het hoofd van de school in Anlong Khong, het dorpshoofd, het hoofd van het district, de directeur van de govermental primary school en de medewerkers van onze lokale partner die verantwoordelijk zijn voor de begeleiding van de school. Ben heel blij dat ik daarbij aanwezig heb kunnen/mogen zijn. Zo zie je hoe alle betrokken partijen tegen de toegevoegde waarde van de school aankijken, en het is heel belangrijk dat deze partijen goed met elkaar samenwerken, des te groter het succes van de school.

Op de agenda stonden de doorstroom van de kinderen naar de governmental primary school (basisschool), het hoge absentiecijfer, de samenwerking met de ouders en het toelaten van kinderen buiten de gemeenschap. Ook werd er even kort uit de Cambodjaanse doeken gedaan wat deze lange bleke blonde dame eigenlijk komt doen dit jaar. Ik ben van harte welkom om mijn ideeën over werkgelegenheid te spuien en vorm te geven.

Het heetste hangijzer is dat er minder kinderen naar de school gaan. De exacte reden is niet helemaal duidelijk. Het is zaak dat hier zo snel mogelijk actie op ondernomen wordt. De leraren zijn opgeschakeld om de ouders te bezoeken en hen op het hart te drukken dat het ontzettend belangrijk is dat hun kinderen naar school gaan. Er wordt nu gesproken over plannen om ook kinderen uit andere dorpen toe te laten, maar het feit dat er kinderen in Anlong Khong rondlopen die niet naar school gaan is een erg kwalijke zaak.

Een ander punt van zorg is dat er te oude kinderen op de school rondlopen. Zij zouden allang naar de basisschool moeten gaan, maar zij blijven naar de kleuterschool in Anlong Khong komen omdat ze daar te eten krijgen en op de basisschool niet. Hierdoor moeten deze kinderen uiteindelijk in te lage klassen instromen op de basisschool en lopen zij achter in hun ontwikkeling. Zo was er onlangs een meisje van 15 dat ze in klas 3 hebben moeten plaatsen.

Voor de oudere kinderen worden er nu Engelse lessen gegeven in de school. En wat blijkt. Ze doen het te goed! Ze spreken in verhouding tot hun leeftijdsgenootjes op de basisschool te goed Engels.

Ook is er even gesproken over de werkbereidheid van de inwoners. Was deze tijdens de bouw van de school 3 jaar geleden nog groot. Toen droeg het hele dorp een steentje bij, letterlijk en figuurlijk. Nu gaat de motivatie om eigenhandig de leefomstandigheden te verbeteren hard achteruit. Ze willen geld ontvangen maar daar dan zo min mogelijk voor doen. Ja dat wil ik wel, maar alleen Sinterklaas en de Kerstman delen kadootjes uit. Als je geld wilt verdienen, zul je toch echt moeten werken. Het gaat nog heel wat overtuigingskracht en concrete voorbeelden vergen om hen aan het werk te krijgen. Maar gelukkig is er ook een groep die zichzelf wel graag in wil zetten om de leefomstandigheden te verbeteren, dus ik ga me eerst op hen richten.

Gelukkig vertaalde iemand wat er gezegd werd, want de vergadering was geheel in Khmer. Deze groep mensen vergaderd niet vaak samen en de wens is uitgesproken dergelijke vergaderingen op een regelmatiger basis plaats vinden. Ik kan niet anders dan het daar helemaal mee eens zijn.